Катерина Лук'янова

Последнее обновление 3 апреля 2023

«Стойкий оловянный солдатик» на польском методом Франка — это классика в новом формате. Знакомый сюжет, а потому читать на польском будет легче даже непереведенные кусочки. А если чтоб совсем легко (целую сказку на польском!), то обращайтесь к тем, где есть пофразовый перевод в скобках.

Hans Christian Andersen. Dzielny ołowiany żołnierz

Ганс Христиан Андерсен «Стойкий оловянный солдатик»
(чтение по методу Ильи Франка)

перевод на русский: Александр Половинкин, под ред.: К. Лукьяновой

Było sobie pewnego razu dwudziestu pięciu ołowianych żołnierzy (жили себе=жили были как-то двадцать пять оловянных солдатиков); wszyscy byli braćmi (все были братьями), bo wszyscy urodzili się z jednej starej łyżki (потому что все родились из одной=от одной старой ложки). Broń trzymali na ramieniu, a głowy sztywno (оружие держали на плече, а головы прямо); mundury mieli wspaniałe, czerwone i niebieskie (мундиры имели прекрасные=красивые, красные и синие). „Ołowiane żołnierzyki!” – to były pierwsze słowa («Оловянные солдатики!» — это были первые слова), które doszły do ich uszu (которые дошли до их ушей), gdy otworzyła się pokrywka pudełka, w którym leżały (когда открылась крышка коробки, в которой они лежали).

Tak zawołał pewien mały chłopczyk (так воскликнул один маленький мальчик), klaszcząc przy tym w ręce (хлопая при этом в ладоши);  dostał on żołnierzy w dniu swych urodzin i właśnie ustawił ich na stole (получил он солдатиков в день своего рождения и как раз=и тут же расставил их на столе). Żołnierze byli zupełnie podobni do siebie ( солдатики были полностью=в точности похожи друг на друга) i tylko jeden jedyny był trochę inny (и только один единственный был немного другой): miał tylko jedną nogę (имел только одну ногу=у него была только одна нога),  gdyż ulano go na ostatku i nie starczyło już ołowiu (так как отлили его последним и не хватило уже олова). Pomimo to stał tak samo pewnie na jednej nodze jak inni na dwóch (не смотря на это, стоял он так же уверенно на одной ноге, как другие на двух) i właśnie ten żołnierz bez nogi wyróżnił się najbardziej (и именно этот солдатик без ноги отличался=выделялся сильнее всего).

  • Było sobie pewnego razu dwudziestu pięciu ołowianych żołnierzy; wszyscy byli braćmi, bo wszyscy urodzili się z jednej starej łyżki. Broń trzymali na ramieniu, a głowy sztywno; mundury mieli wspaniałe, czerwone i niebieskie. „Ołowiane żołnierzyki!” – to były pierwsze słowa, które doszły do ich uszu, gdy otworzyła się pokrywka pudełka, w którym leżały.
    Tak zawołał pewien mały chłopczyk, klaszcząc przy tym w ręce; dostał on żołnierzy w dniu swych urodzin i właśnie ustawił ich na stole. Żołnierze byli zupełnie podobni do siebie i tylko jeden jedyny był trochę inny: miał tylko jedną nogę, gdyż ulano go na ostatku i nie starczyło już ołowiu. Pomimo to stał tak samo pewnie na jednej nodze jak inni na dwóch, i właśnie ten żołnierz bez nogi wyróżnił się najbardziej.

Читайте также: Dzwony / Колокол Hans Christian Andersen на польском по методу Франка

Na stole, gdzie ustawiono żołnierzy (на столе, где поставили=где были поставлены солдатики), stało dużo innych zabawek (стояло много других игрушек), ale najbardziej rzucał się w oczy śliczny papierowy zamek (но больше всего бросался в глаза красивый бумажный замок); przez maleńkie okienka można było zajrzeć do środka (через маленькие оконца можно было заглянуть во внутрь). Przed zamkiem stały małe drzewa naokoło małego lusterka (перед замком стояли маленькие деревья вокруг маленького зеркальца), które miało naśladować jezioro (которое имело=должно было изображать озеро); łabędzie z wosku pływały po tym jeziorze i odbijały się w jego tafli (лебеди из воска плавали по этому озеру и отражались на его глади). Wszystko to było prześliczne (все это было очень красиво), ale najpiękniejsza była maleńka panienka (но самой красивой была маленькая дама=девушка), stojąca pośrodku otwartej bramy zamkowej (стоящая по середине открытых ворот замка). Była tak samo wycięta z papieru (была так же вырезана из бумаги), ale miała suknię z białego tiulu (но имела=на ней было платье из белого тюля), a niebieska wstążeczka, spięta na ramieniu (а голубая ленточка завязанная на плече), tworzyła szal, ozdobiony złotymi cekinami (делала=представляла из себя шаль, украшенную золотыми блестками), tak dużymi jak cała jej twarzyczka (такими большими как целое=все ее личико).

  • Na stole, gdzie ustawiono żołnierzy, stało dużo innych zabawek, ale najbardziej rzucał się w oczy śliczny papierowy zamek; przez maleńkie okienka można było zajrzeć do środka. Przed zamkiem stały małe drzewa naokoło małego lusterka, które miało naśladować jezioro; łabędzie z wosku pływały po tym jeziorze i odbijały się w jego tafli. Wszystko to było prześliczne, ale najpiękniejsza była maleńka panienka, stojąca pośrodku otwartej bramy zamkowej. Była tak samo wycięta z papieru, ale miała suknię z białego tiulu, a niebieska wstążeczka, spięta na ramieniu, tworzyła szal, ozdobiony złotymi cekinami, tak dużymi jak cała jej twarzyczka.

Panienka miała obie ręce wyciągnięte przed siebie (девушка имела обе руки вытянутыми перед собой), gdyż była tancerką (потому что была танцовщицей); jedną nóżkę podniosła wysoko w górę (одну ножку подняла высоко вверх); żołnierz nie mógł jej wcale dojrzeć (солдатик не мог ее совсем увидеть=полностью рассмотреть) i myślał, że, podobnie jak on, miała tylko jedną nogę (и думал, что, так же как он, она имела только одну ногу=у нее была только одна нога). „To byłaby w sam raz żona dla mnie! – pomyślał żołnierz («Это была бы подходящая жена для меня! — подумал солдатик). – Ale jest tak wytworna, mieszka w zamku, a ja posiadam tylko jedno pudełko (но она такая изящная=утонченная, живет в замке, а я имею только одну коробку), i to wspólnie z dwudziestu pięciu towarzyszami (и то вместе с двадцатью пятью товарищами); nie jest to miejsce dla niej (это не место для нее)! Muszę się jednak z nią zaznajomić (я должен однако с ней познакомиться)!» Potem położył się za tabakierą stojącą na stole (потом он лег за табакеркой, стоящей на столе); stamtąd mógł dobrze obejrzeć uroczą, maleńką damę (оттуда он мог хорошо рассмотреть очаровательную, маленькую даму), która wciąż, nie tracąc równowagi, stała na jednej nóżce (которая все так же, не теряя равновесия, стояла на одной ножке).

  • Panienka miała obie ręce wyciągnięte przed siebie, gdyż była tancerką; jedną nóżkę podniosła wysoko w górę, żołnierz nie mógł jej wcale dojrzeć i myślał, że, podobnie jak on, miała tylko jedną nogę. „To byłaby w sam raz żona dla mnie! – pomyślał żołnierz. – Ale jest tak wytworna, mieszka w zamku, a ja posiadam tylko jedno pudełko, i to wspólnie z dwudziestu pięciu towarzyszami; nie jest to miejsce dla niej! Muszę się jednak z nią zaznajomić!” Potem położył się za tabakierą stojącą na stole; stamtąd mógł dobrze obejrzeć uroczą, maleńką damę, która wciąż, nie tracąc równowagi, stała na jednej nóżce.

Читайте также: Ганс Христиан Андерсен «Принцесса на горошине» / Hans Christian Andersen «Księżniczka na ziarnku grochu» на польском по методу Франка

Kiedy nadszedł wieczór, żołnierze wrócili do pudełka (когда наступил вечер, солдатики вернулись в коробку), a wszyscy ludzie w domu poszli spać (а все люди в доме пошли спать). Teraz zabawki zaczęły się bawić w najrozmaitsze zabawy (теперь игрушки начали играть в разные=разнообразные игры): w „gości”, w „wojnę” i w „bal” (в «гости», в «войну» и в «бал»); żołnierze brzęczeli w pudełku, bo chcieli się też zabawić (солдатики бренчали=стучали в коробке, потому что тоже хотели поиграть), ale nie mogli podnieść pokrywki (но они не могли поднять крышку). 

Dziadek do orzechów zaczął fikać koziołki, szyferek bawił się z tabliczką (щелкунчик начал стоять на голове=делать перевороты=крутить сальто, «шиферик»=карандаш из сланца играл с табличкой); był taki hałas, że kanarek obudził się i zaczął mówić – i to wierszem (был такой шум, что канарейка проснулась и начала говорить — и стихами=да еще и стихами). Jedynie ołowiany żołnierz i mała tancerka nie poruszali się ze swych miejsc (только оловянный солдатик и маленькая танцовщица не двигались со своих мест) – ona stała na palcach jednej nóżki, z rękami wyciągniętymi przed siebie (она стояла на пальцах одной ножки, с руками вытянутыми перед собой); on stał na jednej nodze i ani na chwilę nie odrywał od niej oczu (он стоял на одной ноге и ни на минуту не отрывал от нее глаз).

  • Kiedy nadszedł wieczór, żołnierze wrócili do pudełka, a wszyscy ludzie w domu poszli spać. Teraz zabawki zaczęły się bawić w najrozmaitsze zabawy: w „gości”, w „wojnę” i w „bal”; żołnierze brzęczeli w pudełku, bo chcieli się też zabawić, ale nie mogli podnieść pokrywki.
    Dziadek do orzechów zaczął fikać koziołki, szyferek bawił się z tabliczką; był taki hałas, że kanarek obudził się i zaczął mówić – i to wierszem. Jedynie ołowiany żołnierz i mała tancerka nie poruszali się ze swych miejsc – ona stała na palcach jednej nóżki, z rękami wyciągniętymi przed siebie; on stał na jednej nodze i ani na chwilę nie odrywał od niej oczu.

Dwunasta godzina wybiła na zegarze i – trach (двенадцать часов пробило на часах и — бам=щелк)! odskoczyła pokrywka tabakierki (отскочила крышка табакерки), ale w środku nie było tabaki, tylko maleńki, czarny diabełek (но внутри не было табака, только=а был там маленький черный чертенок=тролль); była to prawdziwie czarodziejska sztuka (была это настоящая волшебная вещь) – Żołnierzu! – powiedział diabełek (Солдат! — сказал чертенок) – Czy nie chciałbyś lepiej zachować oczu dla siebie (не хотел бы ты лучше оставить глаза для себя.-> здесь: не смотри на нее=она не для твоих глаз)! Ale żołnierz udawał, że nie słyszy (но солдатик делал вид, что не слышит). – Porachujemy się jutro – powiedział diabełek (рассчитаемся завтра — сказал чертенок). Nazajutrz rano, kiedy dzieci wstały, postawiono żołnierza na oknie (на завтра утром=на следующее утро, когда дети встали, поставили солдатика на окне) i nie wiadomo, czy diabełek to sprawił, czy przeciąg, dość, że nagle okno otworzyło się (и неизвестно, чертенок ли это сделал=подстроил, или сквозняк, довольно того, что окно вдруг открылось=но окно вдруг открылось) i żołnierz spadł głową na dół z trzeciego piętra (и солдатик упал головой вниз с третьего=четвертого этажа; в Польше счет этажам начинается со второго, потому что первый этаж — это parter, и наш второй — у них только первый).

  • Dwunasta godzina wybiła na zegarze i – trach! odskoczyła pokrywka tabakierki, ale w środku nie było tabaki, tylko maleńki, czarny diabełek; była to prawdziwie czarodziejska sztuka. – Żołnierzu! – powiedział diabełek. – Czy nie chciałbyś lepiej zachować oczu dla siebie! Ale żołnierz udawał, że nie słyszy. – Porachujemy się jutro – powiedział diabełek. Nazajutrz rano, kiedy dzieci wstały, postawiono żołnierza na oknie i nie wiadomo, czy diabełek to sprawił, czy przeciąg, dość, że nagle okno otworzyło się i żołnierz spadł głową na dół z trzeciego piętra.

Była to straszliwa jazda (была это страшная езда=движение, здесь: падение)! Żołnierz podniósł w górę nogę i stanął na czapce (солдатик поднял вверх ногу и стал на шапке=вниз головой), a bagnet jego utkwił pomiędzy brukowymi kamieniami (а штык его воткнулся=застрял между брусчаткой). Służąca i chłopczyk zaraz zeszli, by go odszukać (Служанка и мальчик сразу спустились, чтобы его отыскать), ale mimo że ledwie na niego nie nadepnęli, nie mogli go dojrzeć (но не смотря на то, что едва на него не наступили, не могли его увидеть=разглядеть). Gdyby żołnierz zawołał: „Tu jestem!” – znaleźliby go z pewnością (если бы солдатик закричал: «Я здесь!» — нашли бы его наверняка), ale nie uważał za stosowne krzyczeć – był przecież w mundurze (но он не считал за соответствующее=не считал возможным кричать — он ведь был в мундире).

  • Była to straszliwa jazda! Żołnierz podniósł w górę nogę i stanął na czapce, a bagnet jego utkwił pomiędzy brukowymi kamieniami. Służąca i chłopczyk zaraz zeszli, by go odszukać, ale mimo że ledwie na niego nie nadepnęli, nie mogli go dojrzeć. Gdyby żołnierz zawołał: „Tu jestem!” – znaleźliby go z pewnością, ale nie uważał za stosowne krzyczeć – był przecież w mundurze.

Zaczął padać deszcz (начал падать дождь=пошел дождь), krople były coraz gęstsze, prawdziwa ulewa (капли были все гуще, настоящий ливень)! Kiedy przestało padać, przyszło dwóch uliczników (когда дождь закончился=перестало падать, пришли два уличных мальчишки) – Patrz no! – powiedział jeden – tam leży ołowiany żołnierz (Смотри-ка! — сказал один — там лежит оловянный солдатик)! Niech się przejedzie łódką (пусть себе поедет лодкой=давай посадим его в лодку). Zrobili więc z gazety łódkę (сделали поэтому=они из газеты лодку), posadzili w niej żołnierza i puścili z biegiem rynsztoka (посадили в нее солдатика и пустили с бегом=по течению канавы); obaj chłopcy lecieli obok i klaskali w ręce (оба мальчика летели=бежали рядом и хлопали в ладоши). Na Boga, jakie wielkie fale były w rynsztoku (Боже, какие большие волны были в канаве)! Papierowa łódka kołysała się w górę i w dół (бумажная лодка качалась верх и вниз), to znów obracała się w kółko (то снова обращалась вокруг себя=то начинала крутиться), tak że w żołnierzyku zamierało serce (так что в солдатике=у солдатика замирало сердце), ale nie pokazał tego po sobie (но он не показал этого по себе), pozostał niewzruszony, patrzył prosto przed siebie i broń trzymał na ramieniu (остался невозмутимый=спокойный, смотрел прямо перед собой и оружие держал на плече).

  • Zaczął padać deszcz, krople były coraz gęstsze, prawdziwa ulewa! Kiedy przestało padać, przyszło dwóch uliczników. – Patrz no! – powiedział jeden – tam leży ołowiany żołnierz! Niech się przejedzie łódką. Zrobili więc z gazety łódkę, posadzili w niej żołnierza i puścili z biegiem rynsztoka; obaj chłopcy lecieli obok i klaskali w ręce. Na Boga, jakie wielkie fale były w rynsztoku! Papierowa łódka kołysała się w górę i w dół, to znów obracała się w kółko, tak że w żołnierzyku zamierało serce, ale nie pokazał tego po sobie, pozostał niewzruszony, patrzył prosto przed siebie i broń trzymał na ramieniu.

Nagle łódka wpłynęła pod długą kładkę (вдруг=внезапно лодка вплыла=заплыла под длинную кладку=настил=мостик) i zrobiło się ciemno jak w pudełku (и сделалось темно как в коробке). „Dokąd płynę? – myślał żołnierz («куда я плыву? — думал солдатик). – Tak, na pewno to przez tego diabełka (Да, наверное это через этого=из-за этого чертенка)! Ach, gdyby tu przy mnie w łodzi była ta panienka z zamku (ах, если бы тут при мне=со мной в лодке была та девушка из замка), nic bym sobie nie robił z ciemności, nawet dwa razy większych (ничего бы я себе не делал с темноты, даже в два раза большей=нипочем была бы мне темнота).» Nagle zjawił się olbrzymi szczur wodny (вдруг=неожиданно появилась огромная водяная крыса), który mieszkał pod kładką rynsztoka (которая жила под кладкой=настилом канавы). – Czy masz paszport?– spytał szczur (у тебя есть паспорт? — спросила крыса). – Pokaż mi zaraz twój paszport (покажи мне сейчас же твой паспорт). Ale żołnierz milczał i tylko mocniej trzymał broń (но солдат молчал и только сильней держал=сжимал оружие).

  • Nagle łódka wpłynęła pod długą kładkę i zrobiło się ciemno jak w pudełku. „Dokąd płynę? – myślał żołnierz. – Tak, na pewno to przez tego diabełka! Ach, gdyby tu przy mnie w łodzi była ta panienka z zamku, nic bym sobie nie robił z ciemności, nawet dwa razy większych.” Nagle zjawił się olbrzymi szczur wodny, który mieszkał pod kładką rynsztoka. – Czy masz paszport?– spytał szczur. – Pokaż mi zaraz twój paszport. Ale żołnierz milczał i tylko mocniej trzymał broń.

Łódź pomknęła prędzej, a szczur za nią (лодка помчалась быстрей, а крыса за ней). Uh! Jakże zgrzytał zębami i jak głośno wołał do płynących słomek i drewienek (ух! как же она скрипела зубами и как громко кричала плывущим соломинкам и щепкам): – Trzymać go (держать его=держи его)! Trzymać! Nie zapłacił cła! Nie pokazał swego paszportu (держи! он не заплатил пошлину! е показал своего паспорта)! Ale prąd był coraz silniejszy (но ток=течение было все сильней); żołnierz tam, gdzie się kończyła kładka, widział już światło dnia (солдат там, где заканчивалась кладка, видел уже свет дня=дневной свет); jednocześnie słyszał jakiś złowrogi szum (одновременно он слышал какой-то зловещий шум), który mógłby przerazić najodważniejszego człowieka (который мог бы испугать самого отважного=самого храброго человека). Tam, gdzie kończyła się deska, spływała z szumem woda do kanału (там, где заканчивалась доска, сплывала с шумом вода в канал), co byłoby dla żołnierzyka tak niebezpieczne (что было бы для солдатика так=так же опасно) jak dla nas spłynięcie łodzią do olbrzymiego wodospadu (как для нас сплывание лодкой=если бы мы плыли на лодке к огромному водопаду).

  •  Łódź pomknęła prędzej, a szczur za nią. Uh! Jakże zgrzytał zębami i jak głośno wołał do płynących słomek i drewienek: – Trzymać go! Trzymać! Nie zapłacił cła! Nie pokazał swego paszportu! Ale prąd był coraz silniejszy; żołnierz tam, gdzie się kończyła kładka, widział już światło dnia; jednocześnie słyszał jakiś złowrogi szum, który mógłby przerazić najodważniejszego człowieka. Tam, gdzie kończyła się deska, spływała z szumem woda do kanału, co byłoby dla żołnierzyka tak niebezpieczne jak dla nas spłynięcie łodzią do olbrzymiego wodospadu.

Читайте также: Девочка со спичками на польском по методу Франка

Zbliżył się teraz tak bardzo, że nie mógł się już zatrzymać (он приблизился теперь так сильно=настолько, что не мог уже остановиться). Łódka rwała naprzód, a biedny żołnierzyk trzymał się sztywno (лодка рвала=неслась вперед, а бедный солдатик держался прямо=стойко). Nikt nie mógł powiedzieć, że miał strach w oczach (никто не мог сказать, что имел страх в глазах=ему было страшно). Łódka przechyliła się na bok i nabierała po brzegi wody (лодка наклонилась на бок и набирала по края воды), tak że musiała zatonąć (так что должна была затонуть); żołnierz stał po szyję w wodzie (солдат стоял по шею в воде), a łódka zagłębiała się coraz więcej i więcej (а лодка погружалась все больше и больше); coraz bardziej rozmiękał papier (все больше размокала бумага)! woda zaczęła już zalewać głowę żołnierzowi (вода начала уже заливать голову солдату) i wtedy pomyślał sobie o małej, ślicznej tancerce (и тогда он подумал о маленькой красивой танцовщице), której nie miał już nigdy zobaczyć (которой не имел уже никогда увидеть=не суждено ему было увидеть), a w uszach zabrzmiały mu słowa (а в ушах зазвучали ему=у него слова): Naprzód, naprzód, w bój, żołnierzu (вперед, вперед, в бой солдат)! Naprzód, aż do śmierci (вперед, до самой смерти)!

  • Zbliżył się teraz tak bardzo, że nie mógł się już zatrzymać. Łódka rwała naprzód, a biedny żołnierzyk trzymał się sztywno. Nikt nie mógł powiedzieć, że miał strach w oczach. Łódka przechyliła się na bok i nabierała po brzegi wody, tak że musiała zatonąć; żołnierz stał po szyję w wodzie, a łódka zagłębiała się coraz więcej i więcej; coraz bardziej rozmiękał papier! woda zaczęła już zalewać głowę żołnierzowi i wtedy pomyślał sobie o małej, ślicznej tancerce, której nie miał już nigdy zobaczyć, a w uszach zabrzmiały mu słowa: Naprzód, naprzód, w bój, żołnierzu! Naprzód, aż do śmierci!

Papier rozpadł się, a żołnierz pogrążył się w wodzie (бумага распалась=развалилась, а солдат погрузился в воде=в воду), ale w tej samej chwili połknęła go wielka ryba (но в ту самую минуту проглотила его большая рыба). Jakże ciemno było w jej wnętrzu! Jeszcze straszniej niż pod kładką rynsztoka (как же темно было у нее внутри! еще темнее чем под кладкой канавы)! I tak ciasno (и так тесно)! Ale żołnierz był niewzruszony – leżał trzymając broń na ramieniu (но солдат был невозмутим — лежал, держа оружие на плече). Ryba pływała i robiła najdziwniejsze podskoki (рыба плавала и делала очень странные прыжки=скачки); wreszcie uspokoiła się (наконец=в конце концов успокоилась). Żołnierzowi wydawało się, że oświetliła go jakaś nagła błyskawica (солдату казалось, что осветила его какая-то внезапная молния). Stało się zupełnie jasno i ktoś krzyknął głośno (стало=сделалось вполне=совсем ясно=светло, и кто-то крикнул громко): „Ołowiany żołnierz!” (оловянный солдатик)! Rybę schwytano, sprzedano na targu (рыбу схватили=поймали, продали на рынке), wzięto ją do kuchni, gdzie kucharka przekrajała ją dużym nożem (взяли ее на кухню, где кухарка разрезала ее большим ножом). Schwyciła żołnierza w dwa palce i zaniosła do pokoju (она схватила солдатика двумя пальцами и занесла=принесла в комнату), gdzie wszyscy chcieli obejrzeć tę dziwną istotę podróżującą w brzuchu ryby (где все хотели осмотреть=посмотреть на удивительное существо, путешествующее в животе у рыбы); ale żołnierz nie był z tego dumny (но солдат не был от этого гордый=этим не гордился).

  • Papier rozpadł się, a żołnierz pogrążył się w wodzie, ale w tej samej chwili połknęła go wielka ryba. Jakże ciemno było w jej wnętrzu! Jeszcze straszniej niż pod kładką rynsztoka! I tak ciasno! Ale żołnierz był niewzruszony – leżał trzymając broń na ramieniu. Ryba pływała i robiła najdziwniejsze podskoki; wreszcie uspokoiła się. Żołnierzowi wydawało się, że oświetliła go jakaś nagła błyskawica. Stało się zupełnie jasno i ktoś krzyknął głośno: „Ołowiany żołnierz!” Rybę schwytano, sprzedano na targu, wzięto ją do kuchni, gdzie kucharka przekrajała ją dużym nożem. Schwyciła żołnierza w dwa palce i zaniosła do pokoju, gdzie wszyscy chcieli obejrzeć tę dziwną istotę podróżującą w brzuchu ryby; ale żołnierz nie był z tego dumny.

Postawiono go na stole i okazało się, że – jakież dziwne rzeczy zdarzają się na świecie – żołnierz znajdował się w tym samym pokoju (поставили его на столе и оказалось, что — какие же удивительные вещи случаются на свете — солдатик находился в той самой комнате), w którym był niegdyś (в которой был когда-то); widział te same dzieci i te same zabawki stojące na stole (видел тех самых детей и те самые игрушки стоящие на столе); prześliczny zamek z maleńką, uroczą tancerką (прелестный замок с маленькой очаровательной танцовщицей); stała wciąż jeszcze na jednej nóżce, a drugą wznosiła wysoko w górę (она все еще=все так же стояла на одной ножке, а другую поднимала высоко вверх); i ona również nie zmieniła się (и она тоже не изменилась). To właśnie wzruszyło żołnierzyka (это именно растрогало солдатика); o mało co nie rozpłakał się ołowianymi łzami (он чуть не расплакался оловянными слезами), ale to nie wypadało (здесь: но ему это не подобало=но это было неуместно). Patrzył tylko na nią i ona patrzyła na niego (он смотрел только на нее и она смотрела на него); ale nie mówili nic do siebie (но ничего не говорили друг другу).

  • Postawiono go na stole i okazało się, że – jakież dziwne rzeczy zdarzają się na świecie – żołnierz znajdował się w tym samym pokoju, w którym był niegdyś; widział te same dzieci i te same zabawki stojące na stole; prześliczny zamek z maleńką, uroczą tancerką; stała wciąż jeszcze na jednej nóżce, a drugą wznosiła wysoko w górę; i ona również nie zmieniła się. To właśnie wzruszyło żołnierzyka; o mało co nie rozpłakał się ołowianymi łzami, ale to nie wypadało. Patrzył tylko na nią i ona patrzyła na niego; ale nie mówili nic do siebie.

Wówczas jeden z chłopców schwycił żołnierza i nie mówiąc, dlaczego  właściwie to robi (тогда один из мальчиков схватил солдатика и не говоря, зачем именно это делает), rzucił go wprost do pieca (бросил его прямо в печку); była to na pewno wina diabełka z tabakierki (была это наверное вина чертенка из табакерки). Żołnierz stał w jasnym blasku płomienia i było mu niesłychanie gorąco (солдат стоял в ясном свете пламени, и было ему неслыханно=необычайно жарко), ale nie wiedział, czy pali go zwykły ogień, czy też ogień miłości (но он не знал, жжет ли его обычный огонь или огонь любви). Stracił swe kolory (он утратил свои цвета=раскраску), ale czy stało się to w czasie wędrówki, czy też z powodu zmartwienia – tego nikt nie mógł powiedzieć (но стало ли=сделалось ли это во время путешествия, или от огорчения=по причине огорчения — этого никто не мог сказать). Patrzył na maleńką panienkę i ona patrzyła na niego (он смотрел на маленькую даму и она смотрела на него); czuł, że topnieje (он чувствовал, что тает); lecz wciąż jeszcze stał dzielnie, trzymał broń na ramieniu (но все еще стоял стойко, держал оружие на плече).

  • Wówczas jeden z chłopców schwycił żołnierza i nie mówiąc, dlaczego właściwie to robi, rzucił go wprost do pieca; była to na pewno wina diabełka z tabakierki. Żołnierz stał w jasnym blasku płomienia i było mu niesłychanie gorąco, ale nie wiedział, czy pali go zwykły ogień, czy też ogień miłości. Stracił swe kolory, ale czy stało się to w czasie wędrówki, czy też z powodu zmartwienia – tego nikt nie mógł powiedzieć. Patrzył na maleńką panienkę i ona patrzyła na niego; czuł, że topnieje; lecz wciąż jeszcze stał dzielnie, trzymał broń na ramieniu.

Nagle ktoś otworzył drzwi (неожиданно кто-то открыл дверь), wiatr porwał małą tancerkę i pofrunęła jak sylfida wprost do pieca (ветер подхватил маленькую танцовщицу, и она полетела=запорхала как сильфида=мотылёк прямо в печь), do ołowianego żołnierza (к оловянному солдатику), błysnęła płomieniem i już było po niej (блеснула=вспыхнула пламенем, и конец=и уже было после нее=ее больше не было). A żołnierz roztopił się na bezkształtną masę (а солдат расплавился на бесформенную массу) i kiedy nazajutrz służąca wygarniała popiół (и когда на следующий день=на завтра служанка выбрасывала пепел), znalazła go w postaci maleńkiego, ołowianego serduszka (нашла его в виде маленького, оловянного сердечка); z tancerki zaś pozostały jedynie cekinki, a i te poczerniały na węgiel (а от танцовщицы остались только=единственно блестки, и те почерневшие на уголь=как уголь=обуглившиеся).

  • Nagle ktoś otworzył drzwi, wiatr porwał małą tancerkę i pofrunęła jak sylfida wprost do pieca, do ołowianego żołnierza, błysnęła płomieniem i już było po niej. A żołnierz roztopił się na bezkształtną masę i kiedy nazajutrz służąca wygarniała popiół, znalazła go w postaci maleńkiego, ołowianego serduszka; z tancerki zaś pozostały jedynie cekinki, a i te poczerniały na węgiel.

Ваша Катерина Лукьянова, автор блога о польском языке ProPolski.com, Testy.ProPolski и сайта insidePL.com


Если материал был интересен и полезен, я буду рада поддержке моих проектов 🙂

Поддержите сайт ProPolski.com с помощью Patreon
Поддержите сайт ProPolski.com с помощью PayPal

Как еще поддержать блог ProPolski

Стойкий оловянный солдатик на польском методом Франка

Катерина Лук'янова

Здравствуйте. Меня зовут Екатерина Лукьянова, я - автор блога о польском языке ProPolski.com и сайта о Польше insidePL.com. Живу в Польше. Свободное от основной работы время всецело посвящаю ProPolski.com и insidePL.com.

2 мыслей о “Стойкий оловянный солдатик на польском методом Франка

Добавить комментарий