Катерина Лук'янова

Последнее обновление 26 февраля 2022

Х. К. Андерсен "Ангел" на польском, по методу Франка

Hans Christian Andersen «Anioł»

Х. К. Андерсен «Ангел» (чтение методом Ильи Франка)

tłum. pol. Cecylia Niewiadomska

перевод на русский методом Франка: К. Лукьяновой

Почитать полностью по-польски можно на чудесном сервисе Wolnelektury.pl

— Kiedy dobre dziecię umiera na ziemi, zstępuje z nieba biały anioł Boży (когда добрый ребенок умирает на земле, спускается с неба белый ангел Божий), łagodnie bierze je w ramiona, rozpościera jasne skrzydła i unosi czystą duszyczkę do Boga (он нежно берет его в=на руки, расправляет ясные=светлые крылья и уносит=поднимает чистую душеньку к Богу). Na pożegnanie przelatuje cicho ponad tymi miejscami, które dziecię za życia lubiło (на прощание пролетает он тихо над теми местами, которые ребенок при жизни любил) i zrywa najpiękniejsze, najmilsze mu kwiaty (и срывает самые красивые, самые милые ему цветы), aby tam na tamtym świecie jeszcze piękniej kwitły (чтобы там на том свете они еще красивее цвели). Dobry Bóg bierze je z ręki anioła i przyciska do serca (добрый Бог берет их с руки=рук ангела и прижимает к сердцу), a na najdroższym dla dzieciny kwiatku składa pocałunek (и на самом дорогом для ребенка цветке он делает поцелуй = а самый дорогой для ребенка цветок целует). Wtedy zaczyna on także śpiewać chwałę Bożą wraz z jasnymi aniołami (тогда он также начинает петь во славу Божию вместе со светлыми ангелами).

  • — Kiedy dobre dziecię umiera na ziemi, zstępuje z nieba biały anioł Boży, łagodnie bierze je w ramiona, rozpościera jasne skrzydła i unosi czystą duszyczkę do Boga. Na pożegnanie przelatuje cicho ponad tymi miejscami, które dziecię za życia lubiło i zrywa najpiękniejsze, najmilsze mu kwiaty, aby tam na tamtym świecie jeszcze piękniej kwitły. Dobry Bóg bierze je z ręki anioła i przyciska do serca, a na najdroższym dla dzieciny kwiatku składa pocałunek. Wtedy zaczyna on także śpiewać chwałę Bożą wraz z jasnymi aniołami.

Tak opowiadał anioł czystej duszy dziecka, którą uniósł do nieba (так рассказывал ангел чистой душе ребенка, которую он вознес в небеса); a dziecię go słuchało niby we śnie (а дитя его слушало будто во сне). Przelatywali cicho niewidzialni nad pięknym miastem (они пролетали тихо=бесшумно невидимые над прекрасным городом), w którym mieszkało za życia i nad ogrodem pełnym ślicznych kwiatów (в котором оно жило при жизни и над садом, полным прекрасных цветов).

— Które chcesz zabrać z sobą, aby je mieć w niebie? — zapytał anioł (которые ты хочешь взять с собой, чтобы они были у тебя на небесах? — спросил ангел).

Na jednym z klombów rosła piękna róża (на одной из клумб росла красивая роза), lecz ktoś ją złamał i biedne gałązki wisiały smutnie, pełne wpół rozwiniętych pączków, które więdnąć zaczęły (но кто-то ее сломал, и бедные веточки печально повисли, полные полураспустившихся  бутонов, которые начали увядать).

— Biedna róża — rzekło dziecię (бедная роза, — сказало дитя). — Zabierzmy ją, w niebie odżyje na nowo (давай заберем её, в небе она оживет заново).

  • Tak opowiadał anioł czystej duszy dziecka, którą uniósł do nieba; a dziecię go słuchało niby we śnie. Przelatywali cicho niewidzialni nad pięknym miastem, w którym mieszkało za życia i nad ogrodem pełnym ślicznych kwiatów.
    — Które chcesz zabrać z sobą, aby je mieć w niebie? — zapytał anioł.
    Na jednym z klombów rosła piękna róża, lecz ktoś ją złamał i biedne gałązki wisiały smutnie, pełne wpół rozwiniętych pączków, które więdnąć zaczęły.
    — Biedna róża — rzekło dziecię. — Zabierzmy ją, w niebie odżyje na nowo.

I anioł zerwał różę, a na czole dziecka złożył leciuchny, słodki pocałunek (и ангел сорвал розу, а лоб ребенка легонько, сладко поцеловал; złożyć pocałunek — поцеловать), tak słodki, że dziecina na wpół podniosła znużone powieki i uśmiechnęła się do niego (так сладко=мило, что дитя наполовину подняло усталые веки и улыбнулось ему).

Zerwali potem jeszcze wiele kwiatów i nie tylko wspaniałe, ogrodowe (потом они сорвали еще много цветов и не только великолепных, садовых), ale i skromne jaskry, polne bławatki i niezapominajki (но и скромные лютики, полевые васильки и незабудки).

— No, mamy dosyć kwiatów — rzekło dziecię i anioł skinął głową, ale nie wzleciał ku niebu (ну, у нас достаточно цветов, — сказало дитя, и ангел кивнул, но не взлетел к небу).

  • I anioł zerwał różę, a na czole dziecka złożył leciuchny, słodki pocałunek, tak słodki, że dziecina na wpół podniosła znużone powieki i uśmiechnęła się do niego.
    Zerwali potem jeszcze wiele kwiatów i nie tylko wspaniałe, ogrodowe, ale i skromne jaskry, polne bławatki i niezapominajki.
    — No, mamy dosyć kwiatów — rzekło dziecię i anioł skinął głową, ale nie wzleciał ku niebu.

Читайте еще: о методе Ильи Франка

Była to noc pogodna, jasna, bardzo cicha (была это ночь ясная, светлая, очень тихая); płynęli niewidzialni ponad wielkim miastem (они плыли невидимые над большим городом), lecz minęli piękne, bogate ulice i anioł zwrócił lot srebrzystych skrzydeł w stronę ciasnego, ciemnego zaułka, pełnego śmieci, słomy i popiołu (но миновали красивые богатые улицы, и ангел повернул полет серебристых крыльев=полетел в сторону тесного темного переулка, полного мусора, соломы и пепла). Na środku ulicy leżały skorupy potłuczonych garnków, talerzy, gałgany, kawałki kapeluszy (посреди улицы валялись скорлупы битых горшков, тарелок, тряпки, куски шляп)… Nie było to piękne (не было это красивым).

  • Była to noc pogodna, jasna, bardzo cicha; płynęli niewidzialni ponad wielkim miastem, lecz minęli piękne, bogate ulice i anioł zwrócił lot srebrzystych skrzydeł w stronę ciasnego, ciemnego zaułka, pełnego śmieci, słomy i popiołu. Na środku ulicy leżały skorupy potłuczonych garnków, talerzy, gałgany, kawałki kapeluszy… Nie było to piękne.

Anioł patrzał uważnie na ziemię i wskazał czystej duszyczce dzieciny skorupę stłuczonej doniczki od kwiatka (ангел смотрел внимательно на землю и указал чистой душе ребенка скорлупу разбитого цветочного горшка), obok której leżała sucha grudka ziemi z lichą, zwiędłą roślinką (рядом с которой лежал сухой ком земли c жалким, увядшим растением). Widocznie usechł jakiś skromny kwiatek i wyrzucono go razem z doniczką na śmiecie (видимо, засох какой-то скромный цветок, и его выбросили вместе с горшком на помойку).

— Zabierzemy go — rzeki anioł — a gdy lecieć będziemy już teraz wprost do Boga, opowiem ci o tej roślince (заберем его, — сказал ангел, — а когда мы полетим уже сейчас прямо к Богу, я расскажу тебе об этом растении).

  • Anioł patrzał uważnie na ziemię i wskazał czystej duszyczce dzieciny skorupę stłuczonej doniczki od kwiatka, obok której leżała sucha grudka ziemi z lichą, zwiędłą roślinką. Widocznie usechł jakiś skromny kwiatek i wyrzucono go razem z doniczką na śmiecie.
    — Zabierzemy go — rzeki anioł — a gdy lecieć będziemy już teraz wprost do Boga, opowiem ci o tej roślince.

Читайте: Другие сказки Андерсена на польском, методом Ильи Франка

I mówić zaczął (и начал говорить):

— Tutaj, w tej wąskiej uliczce, w piwnicznej izbie ubogiego domu, mieszkał biedny chory chłopczyk (здесь, в этой узкой улочке, в подвальном помещении бедного дома, жил бедный больной мальчик). Od lat najmłodszych nie wstawał z posłania: był kaleką (с юных лет он не вставал с постели: он был калекой). Kiedy czuł się lepiej, mógł przejść parę razy ciasną izdebkę przy pomocy szczudeł (когда он чувствовал себя лучше, он мог пройти несколько раз по тесной комнатке с помощью ходулей); dla niego była to wielka wyprawa (для него это была большая экспедиция=большое дело). Podczas pogodnych dni letnich niekiedy ciepłe promienie słońca przenikały aż do nędznej izdebki i padały jasną, ciepłą smugą na podłogę (во время ясных летних дней иногда теплые лучи солнца проникали в жалкую избушку и падали светлой теплой полосой на пол). Wtedy chory chłopczyk siadał w ciepłym blasku i patrzał na swe chude palce, przez które przeświecała krew różowa (тогда больной мальчик садился в теплом сиянии и смотрел на свои худые пальцы, сквозь которые просвечивала розовая кровь). To się nazywało, że był dzisiaj na przechadzce (это называлось, что он был сегодня на прогулке).

  • I mówić zaczął:
    — Tutaj, w tej wąskiej uliczce, w piwnicznej izbie ubogiego domu, mieszkał biedny chory chłopczyk. Od lat najmłodszych nie wstawał z posłania: był kaleką. Kiedy czuł się lepiej, mógł przejść parę razy ciasną izdebkę przy pomocy szczudeł; dla niego była to wielka wyprawa. Podczas pogodnych dni letnich niekiedy ciepłe promienie słońca przenikały aż do nędznej izdebki i padały jasną, ciepłą smugą na podłogę. Wtedy chory chłopczyk siadał w ciepłym blasku i patrzał na swe chude palce, przez które przeświecała krew różowa. To się nazywało, że był dzisiaj na przechadzce.

Nie znał on lasu, ani jego zieloności i świeżej woni, słyszał o nim tylko (он не знал ни леса, ни его зелени и свежего запаха, он слышал о нем только), gdyż raz syn sąsiada przyniósł mu zieloną gałązkę (когда однажды сын соседа принес ему зеленую веточку). Biedny kaleka zawiesił ją sobie nad głową i zdawało mu się, że siedzi w lesie pod drzewami (бедный калека повесил ее над головой, и ему казалось, что он сидит в лесу под деревьями), słońce prześwieca przez liście zielone, ptaki śpiewają, pachną leśne kwiaty (солнце просвечивает сквозь зеленые листья, птицы поют, пахнут лесные цветы)…

Innego dnia przyniósł mu chłopczyk sąsiada kwiatek polny, przypadkiem wyrwany z korzeniem (в другой день принес ему соседский мальчик полевой цветок, случайно вырванный с корнем). Zasadzono go w ziemię w stłuczonej doniczce (посадили его в землю в побитом горшке), lecz przyjął się szczęśliwie, zaczął wypuszczać listki i odtąd kwitnął co roku na wiosnę (но он принялся с успехом, начал выпускать листья и с тех пор цвел каждый год весной).

  • Nie znał on lasu, ani jego zieloności i świeżej woni, słyszał o nim tylko, gdyż raz syn sąsiada przyniósł mu zieloną gałązkę. Biedny kaleka zawiesił ją sobie nad głową i zdawało mu się, że siedzi w lesie pod drzewami, słońce prześwieca przez liście zielone, ptaki śpiewają, pachną leśne kwiaty…
    Innego dnia przyniósł mu chłopczyk sąsiada kwiatek polny, przypadkiem wyrwany z korzeniem. Zasadzono go w ziemię w stłuczonej doniczce, lecz przyjął się szczęśliwie, zaczął wypuszczać listki i odtąd kwitnął co roku na wiosnę.
Х. К. Андерсен "Ангел" (чтение методом Ильи Франка)

Co to była za radość, co za szczęście (что это была за радость, что за счастье)! Doniczka stała na jedynym oknie, na wprost posłania kaleki (цветочный горшок стоял на единственном окне, прямо напротив постели калеки) i mógł patrzeć zawsze na ten wspaniały swój ogród kwiatowy (и он всегда мог смотреть на этот великолепный свой цветник). Był to jedyny skarb jego na ziemi (это было единственное сокровище его на земле). Podlewał też roślinkę, pielęgnował i troszczył się (он также поливал растение, ухаживал и заботился), ażeby każdy promyk słońca, który przenikał do nędznej piwnicy, ogrzewał kwiatek swym ożywczym ciepłem (чтобы каждый луч солнца, проникавший в убогий подвал, согревал цветок своим бодрящим теплом).

  • Co to była za radość, co za szczęście! Doniczka stała na jedynym oknie, na wprost posłania kaleki i mógł patrzeć zawsze na ten wspaniały swój ogród kwiatowy. Był to jedyny skarb jego na ziemi. Podlewał też roślinkę, pielęgnował i troszczył się, ażeby każdy promyk słońca, który przenikał do nędznej piwnicy, ogrzewał kwiatek swym ożywczym ciepłem.

I polny kwiatek zdawał się wzajemnie dla niego tylko rozwijać się, kwitnąć, rozlewać woń leciuchną (и полевой цветок, казалось, для него только развивался, расцветал, благоухал). Cieszył oczy dziecka, radował jego serce (он тешил глаза ребенка, радовал его сердце). Chłopczyk kochał go bardzo i na niego zwrócił ostatnie spojrzenie, kiedy ten świat opuszczał (мальчик очень любил его и на него обратил свой последний взгляд, когда покидал этот мир).

Od roku biedny na ziemi kaleka jest szczęśliwym aniołem w niebie (уже год бедный на земле калека — счастливый ангел на небесах); od roku zapomniany kwiatek stał na oknie, zwiądł, usechł i ze śmieciami wyrzucono go w końcu na ulicę (вот уже год как забытый цветок стоял на окне, увял, засох, и с мусором его выкинули наконец на улицу). Myśmy go dziś podnieśli, biedny, zwiędły kwiatek (мы подняли его сегодня, бедный увядший цветок), bo więcej on radości rozlał na tym świecie, niż najpiękniejsze, najwspanialsze kwiaty królewskiego ogrodu (ибо больше он радости пролил в этом мире, чем самые красивые, самые прекрасные цветы царского сада).

  • I polny kwiatek zdawał się wzajemnie dla niego tylko rozwijać się, kwitnąć, rozlewać woń leciuchną. Cieszył oczy dziecka, radował jego serce. Chłopczyk kochał go bardzo i na niego zwrócił ostatnie spojrzenie, kiedy ten świat opuszczał.
    Od roku biedny na ziemi kaleka jest szczęśliwym aniołem w niebie; od roku zapomniany kwiatek stał na oknie, zwiądł, usechł i ze śmieciami wyrzucono go w końcu na ulicę. Myśmy go dziś podnieśli, biedny, zwiędły kwiatek, bo więcej on radości rozlał na tym świecie, niż najpiękniejsze, najwspanialsze kwiaty królewskiego ogrodu.

— A skąd ty wiesz to wszystko? — zapytało dziecię, które niósł anioł Boży (а откуда ты все это знаешь? — спросило дитя, которое нес ангел Божий).

— Wiem — odparł anioł — gdyż byłem tym biednym kaleką, który umarł w ciasnej izdebce (знаю, — ответил Ангел, — потому что я был тем бедным калекой, который умер в тесной комнатке). Więc znam mój kwiatek drogi (поэтому я знаю=узнал мой дорогой цветок)!

Dziecię szeroko otworzyło oczy i patrzało w promienną, jasną twarz anioła (дитя широко открыло глаза и посмотрело в сияющее, светлое лицо ангела); wtem otworzyło się niebo przed nimi i wpłynęli do kraju wiecznej szczęśliwości (и открылось небо перед ними, и они вошли в страну вечного блаженства).

Bóg przycisnął do serca duszę zmarłego dziecięcia (Бог прижал к сердцу душу умершего ребенка) i natychmiast skrzydełka strzeliły jej z ramion i uleciała ku innym aniołkom, które krążyły wkoło, szczęśliwe, śpiewając cudne pieśni (и тут же крылья выстрелили и у нее с плеч, и она полетела к другим ангелам, которые кружили вокруг, счастливые, распевая чудесные песни).

  • — A skąd ty wiesz to wszystko? — zapytało dziecię, które niósł anioł Boży.
    — Wiem — odparł anioł — gdyż byłem tym biednym kaleką, który umarł w ciasnej izdebce. Więc znam mój kwiatek drogi!
    Dziecię szeroko otworzyło oczy i patrzało w promienną, jasną twarz anioła; wtem otworzyło się niebo przed nimi i wpłynęli do kraju wiecznej szczęśliwości.
    Bóg przycisnął do serca duszę zmarłego dziecięcia i natychmiast skrzydełka strzeliły jej z ramion i uleciała ku innym aniołkom, które krążyły wkoło, szczęśliwe, śpiewając cudne pieśni.

Bóg przycisnął do serca przyniesione kwiaty, aby odżyły tutaj piękne i szczęśliwe (Бог прижал к сердцу принесенные цветы, чтобы они ожили здесь прекрасные и счастливые); lecz do ust podniósł tylko zwiędły kwiatek polny, który natychmiast zaczął śpiewać z aniołami, otaczającymi promienny tron Boga (но к губам поднес только увядший полевой цветок, который тут же начал петь с ангелами, окружавшими сияющий престол Бога). A było ich tak wiele, taka nieskończona mnogość, bliżej i dalej, dalej, gdzie wzrok już nie sięga, a wszyscy równie jaśni i szczęśliwi (а их было так много, такое бесконечное множество, ближе и дальше, дальше, куда взгляд уже не достает, и все одинаково светлые и счастливые).

Wszyscy śpiewali razem pieśń cudowną, z którą nie mogą się równać pieśni tej ziemi (все пели вместе песнь чудесную, с которой не могут сравниться песни этой земли); śpiewały ją czyste dusze zmarłych dzieci i biedny kwiatek polny wyrzucony ze śmieciami na ulicę (ее пели чистые души умерших детей и бедный полевой цветок, выброшенный с мусором на улицу).

  • Bóg przycisnął do serca przyniesione kwiaty, aby odżyły tutaj piękne i szczęśliwe; lecz do ust podniósł tylko zwiędły kwiatek polny, który natychmiast zaczął śpiewać z aniołami, otaczającymi promienny tron Boga. A było ich tak wiele, taka nieskończona mnogość, bliżej i dalej, dalej, gdzie wzrok już nie sięga, a wszyscy równie jaśni i szczęśliwi.
    Wszyscy śpiewali razem pieśń cudowną, z którą nie mogą się równać pieśni tej ziemi; śpiewały ją czyste dusze zmarłych dzieci i biedny kwiatek polny wyrzucony ze śmieciami na ulicę.

Ваша Катерина Лукьянова, автор блога о польском языке ProPolski.com, Testy.ProPolski и сайта insidePL.com


Если материал был интересен и полезен, я буду рада поддержке моих проектов 🙂

Поддержите сайт ProPolski.com с помощью Patreon
Поддержите сайт ProPolski.com с помощью PayPal

Как еще поддержать блог ProPolski

Х. К. Андерсен «Ангел» на польском, методом Франка

Катерина Лук'янова

Здравствуйте. Меня зовут Екатерина Лукьянова, я - автор блога о польском языке ProPolski.com и сайта о Польше insidePL.com. Живу в Польше. Свободное от основной работы время всецело посвящаю ProPolski.com и insidePL.com.

Добавить комментарий