Сказка Андерсена «Ромашка» на польском, метод Франка

• Об авторе
• Недавние публикации

Катерина Лук'янова

Здравствуйте.Меня зовут Екатерина Лукьянова, я - автор блога о польском языке ProPolski.com и сайта о Польше insidePL.com. Живу в Польше. Свободное от основной работы время всецело посвящаю ProPolski.com и insidePL.com.

Катерина Лук'янова недавно публиковал (посмотреть все)

• Учим слова на польском языке по картинкам и видео - 12 апреля 2022
• Аудиокниги об «Ане из Зеленых Мезонинов» на польском языке - 23 февраля 2022
• 45 фраз на польском языке, которые пригодятся в разговоре - 21 февраля 2022

Последнее обновление 26 февраля 2022

На свой день рождения я получила прекрасный подарок от пана Александра — сказку Андерсена «Polny Kwiatek», разобранную и переведенную методом Франка. Настало время поделиться своим подарком с вами.

Как оформлен текст: сначала следует кусочек с переводом, часто буквальным переводом и с сохраненным порядком слов, чтобы можно было соотносить польский с русским. Читаете и понимаете всё, без необходимости заглядывать в словарь. Дальше идет тот же кусочек, только уже «чистый». Его также нужно читать и осознавать, сколько вы понимаете из прочитанного. Если всё еще мало — возвращаетесь к переведенному кусочку. А если вы не самый начинающий, то — читайте сразу «чистые» кусочки, и только в случае необходимости заглядывайте в кусочек с переводом.

Hans Christian Andersen. Polny kwiatek

tłum. Cecylia Niewiadomska

Сказка Андерсена «Ромашка» на польском, метод Франка

перевод методом Франка: А. Половинкина

Полностью прочесть сказку без перевода можно тут: Hans Christian Andersen. Polny kwiatek

Polny kwiatek (полевой цветок)

Posłuchajcie bajeczki (послушайте сказочку; bajka — сказка).

Niedaleko od gościńca (недалеко от дороги; gościniec — широкая дорога, тракт), za zieloną łączką (за зеленым лужком=лужайкой), stał drewniany dworek wiejski (стоял деревянный загородный дом=дача; dworek – усадьба, wieś — село) pośród dużego ogrodu, otoczonego zielonymi sztachetami (посреди большого сада, окруженного зеленым штакетником). Dworek wyglądał bardzo ładnie wśród zieleni (усадьба выглядела=смотрелась очень красиво среди зелени), na ogrodzonych grządkach kwitły najpiękniejsze kwiaty (на огороженных грядках цвели красивейшие цветы), a na łączce, nad rowem, między najbujniejszą, ciemnozieloną trawą (а на лужайке, у рва=канавы, между пышной, темнозеленой травой; bujny – пышный, густой) zakwitł polny kwiatek (расцвел полевой цветок) o złocistym środku i śnieżnobiałych płatkach gwiaździstej korony (с золотистой серединой и белоснежными лепестками звездной короны).

• Posłuchajcie bajeczki
  Niedaleko od gościńca, za zieloną łączką, stał drewniany dworek wiejski pośród dużego ogrodu, otoczonego zielonymi sztachetami . Dworek wyglądał bardzo ładnie wśród zieleni, na ogrodzonych grządkach kwitły najpiękniejsze kwiaty, a na łączce, nad rowem, między najbujniejszą, ciemnozieloną trawą zakwitł polny kwiatek — o złocistym środku i śnieżnobiałych płatkach gwiaździstej korony.

Ciepłe, ożywcze słońce zlewało nań promienie równie szczodre (теплое, живительное=бодрящее солнце лило на него лучи равно щедро), jak na kwiaty ogrodowe (как на садовые цветы), więc skromna roślinka nie czuła się bynajmniej pokrzywdzona (так что скромное растение не чувствовало себя ничуть обиженным; bynajmniej – отнюдь, ничуть); nie myślała też o tym, że jej nikt nie widzi w trawie nad rowem (не думало также о том, что его никто не видит в траве у канавы), że jest nędznym kwiatkiem, pogardzonym od ludzi (что он жалкий цветок, презираемый людьми; nędzny – жалкий, убогий) ; nie — polny kwiatek był zadowolony ze swego losu (нет – полевой цветок был доволен своей судьбой; los – судьба, рок), odwracał ku słońcu złocistą główkę (поворачивал к солнцу золотистую головку), patrzał na nie z miłością (смотрел на него с любовью), z wielką rozkoszą pił światło i ciepło (с большим наслаждением пил свет и тепло) i słuchał śpiewu skowronka wysoko unoszącego się pod obłokami (и слушал пение жаворонка, высоко парящего под облаками; unosić się – парить, витать, подниматься).

• Ciepłe, ożywcze słońce zlewało nań promienie równie szczodre, jak na kwiaty ogrodowe, więc skromna roślinka nie czuła się bynajmniej pokrzywdzona; nie myślała też o tym, że jej nikt nie widzi w trawie nad rowem, że jest nędznym kwiatkiem, pogardzonym od ludzi; nie — polny kwiatek był zadowolony ze swego losu, odwracał ku słońcu złocistą główkę, patrzał na nie z miłością, z wielką rozkoszą pił światło i ciepło i słuchał śpiewu skowronka wysoko unoszącego się pod obłokami.

Szczęśliwym był kwiatek polny (счастливым был полевой цветок). — Tak jasno, uroczyście i pięknie dokoła (так светло, тожественно и красиво вокруг), chyba to święto wielkie — myślał sobie (наверное, это большой праздник, – думал он про себя). A tymczasem był to zwykły poniedziałek (а тем временем это был обычный понедельник) i wiejskie dzieci uczyły się w szkółce (и деревенские дети учились в школе), głośno powtarzając za nauczycielem wyrazy i całe zdania (громко повторяя за учителем слова и целые предложения). I polny kwiatek uczył się prawd wielkich o Bogu i Jego dobroci (и полевой цветок учился великим истинам о Боге и Его доброте) od słońca, od błękitu powietrza, od trawy zielonej, od wszystkiego, co otaczało go dokoła (от солнца, от синевы воздуха, от зеленой травы, от всего, что окружало его вокруг).

• Szczęśliwym był kwiatek polny. — Tak jasno, uroczyście i pięknie dokoła, chyba to święto wielkie — myślał sobie. A tymczasem był to zwykły poniedziałek i wiejskie dzieci uczyły się w szkółce, głośno powtarzając za nauczycielem wyrazy i całe zdania. I polny kwiatek uczył się prawd wielkich o Bogu i Jego dobroci od słońca, od błękitu powietrza, od trawy zielonej, od wszystkiego, co otaczało go dokoła.

 I wdzięczny był małemu skowronkowi (и он благодарен был маленькому жаворонку), że to wszystko tak pięknie wyśpiewał tam w górze (что это всё так красиво воспевал там в вышине), co on czuł tylko niejasno w milczeniu (что он чувствовал только неясно в молчании). Spojrzał na ptaszka z nieśmiałym podziwem i ogromną miłością (он смотрел на птичку с робким восхищением и огромной любовью; podziw – восхищение, восторг): on tam buja wysoko (он там качается высоко; bujać się – качаться), swobodny, rozgłośny, umie wyrazić, co czuje (свободный, голосистый, умеет выразить, что чувствует)! W sercu polnego kwiatka nie było zazdrości, tylko wielka cześć dla skowronka (в сердце полевого цветка не было зависти, только большое уважение к жаворонку).

• I wdzięczny był małemu skowronkowi, że to wszystko tak pięknie wyśpiewał tam w górze, co on czuł tylko niejasno w milczeniu. Spojrzał na ptaszka z nieśmiałym podziwem i ogromną miłością: on tam buja wysoko, swobodny, rozgłośny, umie wyrazić, co czuje! W sercu polnego kwiatka nie było zazdrości, tylko wielka cześć dla skowronka.

— Bóg jest dobry dla wszystkich — myślał sobie (Бог добрый для всех=ко всем, – думал он про себя)— pozwala mi widzieć te cuda i słyszeć pieśni niebiańskiego ptaka (позволяет мне видеть эти чудеса и слышать песни небесной птицы); słońce ogrzewa mnie i poi światłem (солнце согревает меня и поит светом), wiatr pieści i całuje (ветер ласкает и целует). Jakież to hojne dary (какие же это щедрые дары; hojnie – щедро, великодушно)!

• — Bóg jest dobry dla wszystkich — myślał sobie — pozwala mi widzieć te cuda i słyszeć pieśni niebiańskiego ptaka; słońce ogrzewa mnie i poi światłem, wiatr pieści i całuje. Jakież to hojne dary!

Читайте также: Сказка Андерсена «Мотылёк» на польском, метод Франка

W ogródku za sztachetami było wiele kwiatów (в саду за штакетником было много цветов) pięknych, wspaniałych i dumnych (красивых, великолепных и гордых), a te pyszniły się najbardziej, które najmniej miały zapachu (и те красовались больше всех, которые меньше имели аромата; pysznić się – щеголять, красоваться). Piwonie nadymały się, jak mogły (пионы надувались, как могли), i stroszyły jaskrawe płatki swoich koron (и топорщили яркие лепестки своих корон), aby się wydać większymi niż róże (чтобы выглядеть больше, чем розы). Nie od wielkości jednak zależy wartość rośliny (не от величины, однако, зависит ценность растения).

• W ogródku za sztachetami było wiele kwiatów pięknych, wspaniałych i dumnych, a te pyszniły się najbardziej, które najmniej miały zapachu. Piwonie nadymały się, jak mogły, i stroszyły jaskrawe płatki swoich koron, aby się wydać większymi niż róże. Nie od wielkości jednak zależy wartość rośliny.

Różnobarwne tulipany stały wysokie, sztywne i wyprostowane (разноцветные тюльпаны стояли высокие, жесткие и выпрямленные; sztywny – жесткий, твердый, негибкий), połyskując wyniośle złotym i purpurą (сияя надменно золотым и пурпурным). Rozumie się, iż w stronę łąki żaden z nich nie raczył spojrzeć (разумеется, что в сторону луга ни один из них не соизволил взглянуть), a polnym kwiatkiem pogardzały z duszy (а полевым цветком они пренебрегали от души), ale on patrzał na nie z podziwem, z zachwytem (но он смотрел на них с изумлением и восторгом).

• Różnobarwne tulipany stały wysokie, sztywne i wyprostowane, połyskując wyniośle złotym i purpurą. Rozumie się, iż w stronę łąki żaden z nich nie raczył spojrzeć, a polnym kwiatkiem pogardzały z duszy, ale on patrzał na nie z podziwem, z zachwytem.

— Jakież one piękne (какие же они красивые)! — myślał sobie znowu (думал он опять). — To dla nich pewno śpiewa tam w górze skowronek (это для них наверно поет там вверху жаворонок); ach, pewno dla nich zniża się teraz ku ziemi (ах, верно для них спускается сейчас к земле), chce zobaczyć je z bliska (хочет увидеть их вблизи). Jak to dobrze, że wyrosłem niedaleko i mogę im się przyjrzeć (как это хорошо, что я вырос недалеко и могу к ним присмотреться=рассмотреть), a dzięki im zobaczyć miłego skowronka (и благодаря им увидеть милого жаворонка)! O, Bóg jest dobry (о, Бог добр)!

• — Jakież one piękne! — myślał sobie znowu. — To dla nich pewno śpiewa tam w górze skowronek; ach, pewno dla nich zniża się teraz ku ziemi, chce zobaczyć je z bliska. Jak to dobrze, że wyrosłem niedaleko i mogę im się przyjrzeć, a dzięki im zobaczyć miłego skowronka! O, Bóg jest dobry!

Wtem — kiwit! Kiwit (вдруг – чирик, чирик)! — i maleńki, szary ptaszek usiadł na łące (и маленькая, серая птичка села на лугу), na zielonej trawie, tuż obok polnego kwiatka (на зеленой траве, тут же, рядом с полевым цветком). Cóż to była za radość (что же это была за радость)! Kwiatek prawie stracił przytomność (цветок почти потерял сознание=лишился чувств).

A skowronek skakał po trawie dokoła i szczebiotał (а жаворонок скакал по траве вокруг и щебетал): — Jak tu ślicznie, jak miękko, jak zielono (как тут красиво, как мягко, как зелено; ślicznie – красиво, прелестно). A to co za kwiatuszek ze złotym serduszkiem (а это что за цветочек с желтым сердечком), w srebrzystej sukni (в серебристом платье)? Podobasz mi się, kwiatku, bardzo jesteś ładny (ты мне нравишься, цветочек, очень ты красивый).

• Wtem — kiwit! kiwit! — i maleńki, szary ptaszek usiadł na łące, na zielonej trawie, tuż obok polnego kwiatka. Cóż to była za radość! Kwiatek prawie stracił przytomność.
  A skowronek skakał po trawie dokoła i szczebiotał: — Jak tu ślicznie, jak miękko, jak zielono. A to co za kwiatuszek ze złotym serduszkiem, w srebrzystej sukni? Podobasz mi się, kwiatku, bardzo jesteś ładny.

Niepodobna wypowiedzieć, jak szczęśliwym był wtedy kwiatek (невозможно высказать, каким счастливым был тогда цветок). Ptaszek go dotknął swoim małym dzióbkiem (птичка прикоснулась к нему своим маленьким клювиком), zaśpiewał mu coś słodko (пропел ему что-то сладко), zaświergotał i znów uleciał w błękitne niebiosa (защебетал и снова улетел в синие небеса).

Upłynęło zapewne z pół godziny (прошло, наверное, с пол часа), zanim kwiatek ochłonął wreszcie ze wzruszenia (прежде чем цветок остыл наконец от волнения)i nieśmiało spojrzał na kwiaty w ogrodzie (и несмело посмотрел на цветы в саду). One przecież musiały widzieć jego szczęście, co mówią na to (они ведь должны были видеть его счастье, что они говорят об этом)? Czy cieszą się z nim razem (они радуются вместе с ним)?

• Niepodobna wypowiedzieć, jak szczęśliwym był wtedy kwiatek. Ptaszek go dotknął swoim małym dzióbkiem, zaśpiewał mu coś słodko, zaświergotał i znów uleciał w błękitne niebiosa.
  Upłynęło zapewne z pół godziny, zanim kwiatek ochłonął wreszcie ze wzruszenia i nieśmiało spojrzał na kwiaty w ogrodzie. One przecież musiały widzieć jego szczęście, co mówią na to? Czy cieszą się z nim razem?

Lecz tulipany stały sztywne i wyprostowane (но тюльпаны стояли жесткие и прямые), dumne jak pierwej (гордые как раньше), a piwonie pogardliwie odwróciły się w stronę przeciwną (а пионы презрительно отвернулись в противоположную сторону). Całe szczęście, że nie mogły nic powiedzieć (счастье, что они не могли ничего сказать): byłby się biedny kwiatek nasłuchał rzeczy nieprzyjemnych (наслушался бы бедный цветок неприятных вещей). Tymczasem spostrzegł tylko, iż są w złym humorze i było to dla niego przykre (тем временем он заметил только, что они были в плохом настроении и это было для него печально; przykro – печально, досадно, неприятно).

• Lecz tulipany stały sztywne i wyprostowane, dumne jak pierwej, a piwonie pogardliwie odwróciły się w stronę przeciwną. Całe szczęście, że nie mogły nic powiedzieć: byłby się biedny kwiatek nasłuchał rzeczy nieprzyjemnych. Tymczasem spostrzegł tylko, iż są w złym humorze i było to dla niego przykre.

Na ścieżce w ogródku ukazała się dziewczynka (на тропинке в саду показалась девочка). Miała w ręku nóż ostry (в руке у нее был острый нож) i ścinała nim dumne tulipany jeden po drugim (и она срезала им гордые тюльпаны один за другим), składając je następnie do fartuszka (складывая их затем в фартук).

Polny kwiatek aż zbladł z przerażenia (полевой цветок даже побледнел от ужаса; przerażenie – ужас, трепет, испуг)).

— To okropne (это ужасно)! — szepnął sobie w głębi duszy (шепнул он себе в глубине души). — Otóż i po nich (вот и нет их)! Takie piękne kwiaty (такие красивые цветы)! Co za szczęście, że ja nie rosnę w ogrodzie (что за счастье=какое счастье, что я не расту в саду), że jestem mały i ukryty w trawie (что я маленький и скрыт в траве).

• Na ścieżce w ogródku ukazała się dziewczynka. Miała w ręku nóż ostry i ścinała nim dumne tulipany jeden po drugim, składając je następnie do fartuszka.
  Polny kwiatek aż zbladł z przerażenia.
  — To okropne! — szepnął sobie w głębi duszy. — Otóż i po nich! Takie piękne kwiaty! Co za szczęście, że ja nie rosnę w ogrodzie, że jestem mały i ukryty w trawie.

Dziewczynka z tulipanami zniknęła od dawna (девочка с тюльпанами исчезла давно), a on jeszcze zapomnieć nie mógł o ich smutnym losie (а он еще не мог забыть об их печальной судьбе). A zarazem był wdzięczny Bogu, że go nie uczynił wielkim i wspaniałym (а вместе с тем он был благодарен Богу, что не сделал его большим и прекрасным). Na koniec, gdy słońce zaszło (наконец, когда солнце зашло), stulił białe płatki i zasnął cicho (сжал лепестки и тихо уснул), marząc aż do świtu o skowronku, słońcu, błękicie i piękności świata (мечтая до самого рассвета о жаворонке, солнце, синеве и красоте мира).

• Dziewczynka z tulipanami zniknęła od dawna, a on jeszcze zapomnieć nie mógł o ich smutnym losie. A zarazem był wdzięczny Bogu, że go nie uczynił wielkim i wspaniałym. Na koniec, gdy słońce zaszło, stulił białe płatki i zasnął cicho, marząc aż do świtu o skowronku, słońcu, błękicie i piękności świata.

Nazajutrz obudził się kwiatek szczęśliwy i wyprostował swoje białe płatki (на следующий день проснулся цветок счастливый и выпрямил свои белые лепестки), kąpał je w świetle, w czystym i ciepłym powietrzu (он купал их в свете, в чистом и теплом воздухе). Wtem usłyszał głos znany (вдруг он услышал знакомый голос), śliczny głos skowronka (прелестный голос жаворонка), lecz czemu dzisiaj smutny (но почему сегодня печальный)? I skąd płynie (и откуда плывет=доносится)? Nie z góry, nie ma w obłokach wdzięcznego śpiewaka (не сверху, нет в облаках изящного певца; wdzięcznie – изящно, элегантно, благодарно) — w ciasnej klatce zamknięty, wisi w otwartym oknie i śpiewa, płacze głosem (в тесной клетке закрытый, висит он в открытом окне и поет, плачет в голос). Śpiewa o swobodzie, o dniach szczęścia (поет о свободе, о днях счастья), kiedy unosił się w górę wolny, wesoły (когда он парил вверху свободный, веселый) i patrzał na pola, młodym zbożem okryte (и смотрел на поля, покрытые молодой пшеницей; zboże – пшеница, зерно, злак), śpiewa o kwiecistych łąkach i złotych niwach (поет о цветущих лугах и золотых нивах), które wiatr kołysze, o pięknym, pięknym świecie (которые колышет ветер, о красивом, красивом мире).

• Nazajutrz obudził się kwiatek szczęśliwy i wyprostował swoje białe płatki, kąpał je w świetle, w czystym i ciepłym powietrzu. Wtem usłyszał głos znany, śliczny głos skowronka, lecz czemu dzisiaj smutny? I skąd płynie? Nie z góry, nie ma w obłokach wdzięcznego śpiewaka — w ciasnej klatce zamknięty, wisi w otwartym oknie i śpiewa, płacze głosem. Śpiewa o swobodzie, o dniach szczęścia, kiedy unosił się w górę wolny, wesoły i patrzał na pola, młodym zbożem okryte, śpiewa o kwiecistych łąkach i złotych niwach, które wiatr kołysze, o pięknym, pięknym świecie.

O, nic dziwnego, że smutno było skowronkowi (о, ничего удивительного, что грустно было жаворонку): on na to już z wysokości patrzeć nie może (он на это уже не может смотреть с высоты)…

Słysząc to, kwiatek posmutniał zupełnie (слыша это, цветок совсем погрустнел). Zapomniał o słoneczku, o błękitnym niebie (забыл о солнышке, о синем небе), miłym wietrzyku i trawce zielonej (милом ветерке и зеленой травке), o niczym myśleć nie mógł, tylko o skowronku (ни о чем он не мог думать, только о жаворонке). — Biedny, o biedny ptaszek (бедная, о бедная птичка)! I jak mu dopomóc (и как ей помочь)? Jak mu osłodzić dolę (как усладить ей долю)?

• O, nic dziwnego, że smutno było skowronkowi: on na to już z wysokości patrzeć nie może…
  Słysząc to, kwiatek posmutniał zupełnie. Zapomniał o słoneczku, o błękitnym niebie, miłym wietrzyku i trawce zielonej, o niczym myśleć nie mógł, tylko o skowronku. — Biedny, o biedny ptaszek! I jak mu dopomóc? Jak mu osłodzić dolę?

Nic, nic nie mógł wymyślić kwiatek polny (ничего, ничего не мог придумать полевой цветок) i było mu tak smutno jak więźniowi w klatce (и было ему так грустно как узнику в клетке; więzy – узы, оковы; więzień – узник, пленник).

Tymczasem wyszło z ogrodu dwóch chłopców (тем временем вышли из сада двое маленьких мальчиков), z których jeden miał w ręku duży nóż błyszczący (у одного из которых был в руке большой нож блестящий), podobny do tego, którym dziewczynka wczoraj ścięła tulipany (похожий на тот, которым девочка вчера срезала тюльпаны). Zatrzymali się niedaleko rowu i zaczęli rozmawiać (они задержались=остановились недалеко от канавы и начали разговаривать):

• Nic, nic nie mógł wymyślić kwiatek polny i było mu tak smutno jak więźniowi w klatce.
  Tymczasem wyszło z ogrodu dwóch chłopców, z których jeden miał w ręku duży nóż błyszczący, podobny do tego, którym dziewczynka wczoraj ścięła tulipany. Zatrzymali się niedaleko rowu i zaczęli rozmawiać:

— Tutaj jest bardzo piękny kawałek murawy dla skowronka (тут есть очень красивый кусок дерна для жаворонка) — rzekł jeden i pochylił się, aby wyciąć nożem czworokątny zielony kobierczyk (сказал один и наклонился, чтобы вырезать ножом четырехугольный зеленый коврик; kobierzec – ковер). Polny kwiatek stał zdziwiony w pośrodku tego kwadratu (полевой цветок стоял удивленный посреди этого квадрата).

— Wyrwij ten kwiatek — odezwał się drugi (вырви этот цветок – отозвался один).

Zadrżał kwiatek: ma umrzeć (цветок задрожал: он должен умереть)? On żyć teraz pragnie (он жить теперь жаждет; pragnienie — жажда), żeby razem z murawą dostać się do klatki uwięzionego ptaszka (чтобы вместе с дерном попасть в клетку плененной птички).

— Nie trzeba — odparł pierwszy (не надо – ответил первый) — bardzo tu z nim ładnie, niechaj sobie zostanie (очень тут с ним красиво, пусть себе останется).

• — Tutaj jest bardzo piękny kawałek murawy dla skowronka — rzekł jeden i pochylił się, aby wyciąć nożem czworokątny zielony kobierczyk. Polny kwiatek stał zdziwiony w pośrodku tego kwadratu.
  — Wyrwij ten kwiatek — odezwał się drugi.
  Zadrżał kwiatek: ma umrzeć? On żyć teraz pragnie, żeby razem z murawą dostać się do klatki uwięzionego ptaszka.
  — Nie trzeba — odparł pierwszy — bardzo tu z nim ładnie, niechaj sobie zostanie.

I został kwiatek polny wśród zielonej trawy (и остался полевой цветок среди зеленой травы), którą wysiano klatkę niewolnika (которой усеяли клетку невольника).

Biedny ptaszek uskarżał się ciągle na krzywdę (бедная птичка постоянно жаловалась на обиду), wołał, aby mu zwrócono swobodę (восклицала, чтобы ей вернули свободу; wołać – восклицать, звать), bił skrzydełkami o żelazne pręty ozdobnej klatki (бил крыльями о железные прутья украшенной-декоративной клетки). Kwiatek patrzał na to, lecz mówić nie mógł (цветок смотрел на это, но говорить не мог), nie umiał pocieszać przyjaciela (не умел утешить друга).

Tak pół dnia upłynęło (так прошло-уплыло пол дня).

• I został kwiatek polny wśród zielonej trawy, którą wysiano klatkę niewolnika.
  Biedny ptaszek uskarżał się ciągle na krzywdę, wołał, aby mu zwrócono swobodę, bił skrzydełkami o żelazne pręty ozdobnej klatki. Kwiatek patrzał na to, lecz mówić nie mógł, nie umiał pocieszać przyjaciela.
  Tak pół dnia upłynęło.

— Wody tutaj nie ma — zaczął się skarżyć ptaszek (здесь нет воды – начала жаловаться птичка). — Ani kropli wody (ни капли воды)! Wszyscy sobie poszli i nie zostawili mi nawet czystej wody na ochłodę (все ушли и не оставили мне даже чистой воды для охлаждения). W gardle mi zaschło (в горле у меня пересохло), czuję ogień w piersi, brak mi powietrza (я чувствую огонь в груди, мне не хватает воздуха), oddychać nie mogę… duszno… umieram (я не могу дышать… душно… я умираю). O, jak smutno żegnać ciepłe i jasne słońce (о, как грустно прощаться с теплым и ясным солнцем; żegnać – прощаться с кем-то), świeżą trawkę i cały świat ten piękny i szczęśliwy, który Bóg stworzył (со свежей травкой и целым миром этим красивым и счастливым, который Бог создал)! Niedobrzy są ludzie (недобрые люди)!

• — Wody tutaj nie ma — zaczął się skarżyć ptaszek. — Ani kropli wody! Wszyscy sobie poszli i nie zostawili mi nawet czystej wody na ochłodę. W gardle mi zaschło, czuję ogień w piersi, brak mi powietrza, oddychać nie mogę… duszno… umieram. O, jak smutno żegnać ciepłe i jasne słońce, świeżą trawkę i cały świat ten piękny i szczęśliwy, który Bóg stworzył! Niedobrzy są ludzie!

Usiadł na spodzie klatki (он сел на дне=в нижней части клетки), na murawie, aby ochłodzić trochę rozpalone ciało na świeżej, wilgotnej trawce (на дерне, чтобы охладить немного распаленное тело на свежей, влажной травке). Wtem spostrzegł polny kwiatek (вдруг он заметил полевой цветок). Uśmiechnął się do niego i gorącym dzióbkiem dotknął srebrzystych i chłodnych płateczków (он улыбнулся ему и горячим клювиком прикоснулся к серебристым и холодным лепесточкам).

• Usiadł na spodzie klatki, na murawie, aby ochłodzić trochę rozpalone ciało na świeżej, wilgotnej trawce. Wtem spostrzegł polny kwiatek. Uśmiechnął się do niego i gorącym dzióbkiem dotknął srebrzystych i chłodnych płateczków.

— I ty uschniesz w niewoli, biedaku — rzekł smutnie (и ты засохнешь в неволе, бедняга, – сказал он грустно). — Ciebie i ten mały kawałek murawy dano mi za świat odebrany (тебя и этот маленький кусочек дерна дали мне вместо отнятого мира). Ale czyż mi zastąpisz, ty kwiateczku mały wszystkie łąki pachnące (но разве мне заменишь, ты маленький цветочек, все ароматные луга)? Patrząc na ciebie, widzę tylko coraz lepiej, jak wiele miałem, jak wiele straciłem (смотря на тебя, я вижу только всё лучше, как много я имел, как много я потерял).

• — I ty uschniesz w niewoli, biedaku — rzeki smutnie. — Ciebie i ten mały kawałek murawy dano mi za świat odebrany. Ale czyż mi zastąpisz, ty kwiateczku mały wszystkie łąki pachnące? Patrząc na ciebie, widzę tylko coraz lepiej, jak wiele miałem, jak wiele straciłem.

— Ach, żebym mógł go pocieszyć choć słówkiem — myślał kwiat polny (ах, чтобы-если бы я мог его утешить хоть словечком, – думал полевой цветок). Ale nie mógł nawet poruszyć żadnym płatkiem swej korony (но он не мог даже пошевелить ни одним лепестком своей короны). Tylko zapachem silniejszym niż zwykle wyrażał najserdeczniejsze współczucie (только запахом более сильным чем обычно выражал он самое сердечное сочувствие). Zauważył to ptaszek i chociaż dręczony pragnieniem skubał zieloną trawkę (заметила это птичка и, хотя мучимая жаждой, щипала зеленую травку) i łamał wilgotne ździebełka, nie dotknął kwiatka (и ломала влажные стебельки, не тронула цветка).

• — Ach, żebym mógł go pocieszyć choć słówkiem — myślał kwiat polny. Ale nie mógł nawet poruszyć żadnym płatkiem swej korony. Tylko zapachem silniejszym niż zwykle wyrażał najserdeczniejsze współczucie. Zauważył to ptaszek i chociaż dręczony pragnieniem skubał zieloną trawkę i łamał wilgotne ździebełka, nie dotknął kwiatka.

Wieczór się zbliżył, ale nikt nie przyszedł (приблизился вечер, но никто не пришел), nikt nie podał kropli wody skowronkowi (никто не подал капли воды жаворонку). Toteż osłabł zupełnie (поэтому он совсем ослаб), skrzydełka jego drgnęły kilka razy (крылышки его дрогнули несколько раз), wyprostował sztywne nóżki (он выпрямил жесткие ножки), jeszcze ostatni raz chciał się odezwać (еще последний раз хотел он отозваться), lecz z gardziołka wybiegło tylko kilka słabych i smutnych dźwięków (но из горлышка выбежало только несколько слабых и грустных звуков). Potem zamknął oczki, główka opadła na miękką murawę (потом он закрыл глазки, головка опала на мягкий дерн), a serce bić przestało (а сердце перестало биться). Ptaszek nie żył (птичка умерла).

Читайте также: Hans Christian Andersen. Dzwony / Ганс Христиан Андерсен. Колокол, на польском языке, методом Ильи Франка

• Wieczór się zbliżył, ale nikt nie przyszedł, nikt nie podał kropli wody skowronkowi. Toteż osłabł zupełnie, skrzydełka jego drgnęły kilka razy, wyprostował sztywne nóżki, jeszcze ostatni raz chciał się odezwać, lecz z gardziołka wybiegło tylko kilka słabych i smutnych dźwięków. Potem zamknął oczki, główka opadła na miękką murawę, a serce bić przestało. Ptaszek nie żył.

Kwiatek polny pochylił nad nim złotą główkę (полевой цветок склонил над ним золотую головку), nie stulił białych płatków, jak wczoraj wieczorem (не сжал белых лепестков, как вчера вечером), lecz je zwiesił bezwładnie, żałośnie ku ziemi (но свесил из беспомощно, жалостно к земле).

• Kwiatek polny pochylił nad nim złotą główkę, nie stulił białych płatków, jak wczoraj wieczorem, lecz je zwiesił bezwładnie, żałośnie ku ziemi.

Na drugi dzień dopiero wbiegli do pokoju chłopcy (на другой день только вбежали в комнату мальчики), a zobaczywszy nieżywego ptaszka, głośno płakać zaczęli (и увидев мертвую птичку, стали громко плакать). Potem wyprawili mu pogrzeb wspaniały (потом устроили ей великолепное погребение); w pięknym czerwonym pudełku (в красивой красной коробке) złożyli go w ziemi w ogrodzie i grób ozdobili pięknymi kwiatami (положили ее в земле в саду и гроб украсили красивыми цветами). Za życia zapomniano o nim (при жизни забыли о нем), cierpieć musiał głód i nędzę (он должен был терпеть голод и нищету), lecz po śmierci oddawano mu hołdy królewskie (но после смерти отдавали ему королевские почести; hołdy – дань), a mogiłę jego oblewano łzami (а могилу его обливали слезами).

• Na drugi dzień dopiero wbiegli do pokoju chłopcy, a zobaczywszy nieżywego ptaszka, głośno płakać zaczęli. Potem wyprawili mu pogrzeb wspaniały; w pięknym czerwonym pudełku złożyli go w ziemi w ogrodzie i grób ozdobili pięknymi kwiatami. Za życia zapomniano o nim, cierpieć musiał głód i nędzę, lecz po śmierci oddawano mu hołdy królewskie, a mogiłę jego oblewano łzami.

Kwiatek polny wraz z kawałkiem pożółkłej murawy wyrzucono na drogę (полевой цветок вместе с куском пожелтевшего дерна выбросили на дорогу). Nikt nie pomyślał o nim, nie pamiętał (никто не подумал о нем, не помнил), nie troszczył się o tego, który przez całe życie kochał boskiego śpiewaka (никто не заботился=беспокоился о том, который всю жизнь любил божественного певца), a w godzinę śmierci osładzał mu ostatnie chwile (а в час смерти услаждал ему последние минуты).

• Kwiatek polny wraz z kawałkiem pożółkłej murawy wyrzucono na drogę. Nikt nie pomyślał o nim, nie pamiętał, nie troszczył się o tego, który przez całe życie kochał boskiego śpiewaka, a w godzinę śmierci osładzał mu ostatnie chwile.

Напишите в комментариях, какие чувства у вас выдвала эта сказка?

Ваша Катерина Лукьянова, автор блога о польском языке ProPolski.com, Testy.ProPolski и сайта insidePL.com

Если материал был интересен и полезен, я буду рада поддержке моих проектов 🙂

Как еще поддержать блог ProPolski